ผู้สาวบ้านนา ถูกความจนพา จำลาไกลบ้าน
เป็นสาวโรงงาน ใส่ยูนิฟอร์ม แบบเดิมทุกวัน
เทียวซักเทียวรีด จนสีซีด เก่าหมอง ตามกาล
ใครเห็นเขาก็มองผ่าน ชุดสาวโรงงาน บ่ทันสมัย
ผู้สาวชาวกรุง นุ่งซ่งซิ่นเขิน เดินโชว์ตามห้าง
อกเว้าเอวบาง ชายจ้องมองค้าง ช่างงามบาดใจ
เทียบกับเฮาแล้ว ถิ่มกันบ่เห็นฮอดไหง่
เฮาบ่กล้าโชว์ เลยบ่มีไผ สิมาสนใจใยดี
ซิ่นน้องบ่เขิน อ้ายเพิ่นเลยบ่แคร์
บ่ชายตาแล แพ้แฟชั่นเขา เฮาบ่ Sexy
แป้งพับบ่คุ้น แค่แป้งฝุ่น กะบุญแล้วพี่
คิ้วบ่ลึ้งสอ ปากบ่ลึ้งสี เต็มที่พกเพียงลิปมัน
พอมีบ้างไหม คนที่เอาใจ มองที่ใจน้อง
ถึงหน้าบ่ผ่อง แต่ใจบ่หมอง เปื้อนดำคือถ่าน
ถ้าอ้ายฮักน้อง ขอร้องจริงใจต่อกัน
อย่าได้มองน้องแค่ทางผ่าน ผู้สาวโรงงาน กะพร้อมมีฮักจริง
ซิ่นน้องบ่เขิน อ้ายเพิ่นเลยบ่แคร์
บ่ชายตาแล แพ้แฟชั่นเขา เฮาบ่ Sexy
แป้งพับบ่คุ้น แค่แป้งฝุ่น กะบุญแล้วพี่
คิ้วบ่ลึ้งสอ ปากบ่ลึ้งสี เต็มที่พกเพียงลิปมัน
พอมีบ้างไหม คนที่เอาใจ มองที่ใจน้อง
ถึงหน้าบ่ผ่อง แต่ใจบ่หมอง เปื้อนดำคือถ่าน
ถ้าอ้ายฮักน้อง ขอร้องจริงใจต่อกัน
อย่าได้มองน้องแค่ทางผ่าน ผู้สาวโรงงาน กะพร้อมมีฮักจริง